ԲԱՄԲԱՍՈՂՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ
Մի կրոնավոր կար` զգեստով, ոչ թե վարքով, անունով, ոչ թե արդյունավորությամբ, մեծապես սովոր բոլոր տեսակի բամբասանքների: Երբ մահանալու ժամանակը մոտեցավ, նրան խրատում էր, որ խոստովանվի և մեծ փութաջանություն դրսևորի իր հոգու փրկության համար: Նա էլ պատասխանեց, թե՝
– Չեմ անի դա:
– Ինչո՞ւ,– հարցրին նրան:
Ասաց.
– Չեմ կարող:
Եվ երբ պես–պես խոսքերով նրան հորդորում էին, որ վերջին շնչում ամբողջ ճիգուջանքով և կատարյալ հույսով Աստծո ողորմությանը դիմի և Փրկչի մարդասիրությունը խնդրի, նա էլ, հանելով լեզուն, մատով հարվածեց լեզվին` ասելով.
– Ամենաչար այս լեզուն ինձ դատապարտեց:
Եվ երբ այս բանն ասաց, լեզուն այնքան մեծացավ, որ այլևս բերանում չէր կարողանում տեղավորել:
Եվ այսպիսի մահվամբ մեռնելով` բոլոր բամբասողներին կորստյան օրինակ ցույց տվեց:
Комментариев нет:
Отправить комментарий