четверг, 26 сентября 2013 г.

 

ԽՆԴՐԱՆՔ ԱՍՏԾՈՒՆ





  Ես խնդրեցի Աստծուն վերցնել իմ հպարտությունը: Եվ Աստված պատասխանեց ինձ. «Ոչ՛, -ասաց նա,- հպարտությունը ոչ թե վերցնում են, այլ դրանից հրաժարվում են»:

    Ես խնդրեցի Աստծուն բուժել անկողնուն գամված իմ աղջկան: Աստված աասց. «Ոչ՛, նրա հոգին ապահով է, իսկ մարմինը միևնույն է մեռնելու է»:

    Ես խնդրեցի Աստծուն տալ ինձ համբերություն, և Աստված ասաց. «Ոչ՛, համբերությունը հայտնվում է փորձությունների արդյունքում: Այն չեն տալիս, դրան արժանանում են»:

  Ես խնդրեցի Աստծուն ինձ երջանկություն պարգևել, և Աստված պատասխանեց. «Ոչ՛, -ասաց նա, - Նա տալիս է օրհնություն, իսկ կլինեմ ես երջանիկ, թե ոչ՝ կախված է ինձնից»:

    Ես խնդրեցի Աստծուն պահպանել ինձ ցավից, և Աստված ասաց. «Ոչ՛, տառապանքները մարդուն հեռացնում են աշխարհիկ հոգսերից ու մոտեցնում Ինձ»:

    Ես խնդրեցի Աստծուն, որպեսզի իմ ոգին մեծանա, և Աստված ասաց. «Ոչ՛, ոգին պետք է ինքնուրույն աճի»:

    Ես խնդրեցի Աստծուն սովորեցնել ինձ սիրել բոլոր մարդկանց այնպես, ինչպես Ինքը ինձ: «Վերջապես,- ասաց Աստված,- դու հասկացար ինչ պետք է խնդրել»:

    Ես խնդրեցի ուժ, և Աստված ուղարկեց ինձ փորձություններ, որպեսզի ես կոփվեմ:

   Ես խնդրեցի իմաստություն, և Աստված ուղարկեց ինձ խնդիրներ, որոնք լուծելու համար պետք է գլուխ կոտրեի:

      Ես խնդրեցի քաջություն, և Աստված ուղարկեց ինձ վտանգներ:

    Ես խնդրեցի սեր, և Աստված ուղարկեց ինձ դժբախտներին, որոնք իմ օգնության կարիքն ունեին:

     Ես խնդրեցի բարիք, և Աստված տվեց ինձ հնարավորություններ:

  Ես չստացա ոչինչ իմ խնդրածներից: Ես ստացա այն, ինչ ինձ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏ էր:

Աստված լսեց իմ աղոթքները:

Комментариев нет:

Отправить комментарий