ԱՌԱԿ ՕԳՏԱԿԱՐՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

                   Սոսի ծառի մոտ երկրագործները  ջրում էին բամբակի արտը:

                  Նրանք պատվիրում էին միմյանց  զգուշանալ բամբակենու ծառերը կոխ տալուց: Սոսին  բարկացավ,  որ ծառ են կոչում բամբակենուն և ասաց .

                 - Ինչպես կարող է դա ծառ կոչվել և համանուն լինել ինձ, որ հաստ եմ այսքան ու բարձր  և  շատ տեղ եմ բռնում: 

                   Եվ բամբակենին անվախ ՝ արձակ ու համարձակ պատասխանեց .

             - Դու բարձր ես, արդարև, ու հաստ, սակայն անօգուտ, ոչ շինության համար ես պիտանի և ոչ պտղաբերությամբ՝ գովելի, այրելու համար էլ անպետք ես: Այլ միայն թանձր ստվեր ունես, որի համար ավելի պարսավում են քեզ , քան թե գովում: Իսկ ես թեև փոքր եմ ու տկար,  բայց բազմաշահ եմ և օգտակար բոլոր մարդկանց համար և պահպանելու,  և քաղելու, և գործելու ժամանակ, և վերջում էլ դառնում եմ հագուստ, ինչպես ոչխարների բուրդը, կտավատի վուշը և  շերամի մետաքսը: Մինչդեռ  դու դրանցից ոչ մեկը չունես,  բացի միայն խողակից: 

                  Եվ այս հանդիմանություններից հետո սոսին լռեց:

ՄԽԻԹԱՐ ԳՈՇ