ԽԱՉԻ ՄԱՍԻՆ

Կորստյան մատնվածների համար խաչի քարոզությունը հիմարություն է, իսկ մեզ՝ փրկվածներիս համար՝ Աստծու զօրություն:

(Ա Կորնթ. 1։18)

Մենք քարոզում ենք խաչված Քրիստոսին՝ ի գայթակղություն հրեաների և ի հիմարություն հեթանոսների: 

(Ա Կորնթ. 1։23)

Թեպետև Քրիստոս խաչվեց մեր տկարության պատճառով, բայց կենդանի է Աստծու զորութամբ:

(Բ Կորնթ. 13։4)

Ով իր խաչը չի վերցնում ու Իմ հետևից չի գալիս, Ինձ արժանի չէ:

(Մատթ. 10։38)

Նրանք, որ քրիստոսյաններ են, խաչն են հանում իրենց մարմինները՝ կրքերով և ցանկություններով հանդերձ:

(Գաղ. 5։24)

Այս իմացե՛ք, որ մեր միջի հին մարդը խաչվեց Քրիստոսի հետ, որպեսզի քայքայվի մեղքի մարմինը, և այլևս մենք չծառայենք մեղքին:

(Հռոմ. 6։6)

Քրիստոս մեզ վերստին գնեց օրենքի անեծքից՝ «անեծք» դառնալով մեզ համար, որովհետև գրված է, թե՝ «Անիծյալ է այն մարդը, որը կախված է փայտից»:

(Գաղ. 3։13)

Սակայն քա՛վ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի խաչով, որով աշխարհը խաչված է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար: 

(Գաղ. 6։14)

Քրիստոսն է մեր խաղաղությունը, Նա, որ երկուսը մեկ դարձրեց. քանդեց Իր մարմնի մեջ միջնորմը՝ թշնամությունը, և հրամաններով տրված պատվիրանների օրենքը ջնջեց, որպեսզի Իրենով երկուսին դարձնի մի նոր մարդ և խաղաղություն հաստատի ու Իր խաչով հաշտեցնի երկուսին մեկ մարմնի մեջ Աստծու հետ. քանզի թշնամութունն սպանեց Իր խաչով:

(Եփես. 2։14-16)

Աստվածության լրիվ ամբողջութունը Քրիստոսի՛ մեջ հաճեց բնակվել և Նրանո՛վ հաշտեցնել ամեն ինչ իր հետ՝ խաղաղություն անելով խաչի վրա թափած Իր արյամբ և՛ երկրի վրա, և՛ երկնքում եղածների համար: 

(Կող. 1։20-21)